കരിവളയുടഞ്ഞുതിര്ന്ന
ചുടുചോരയില് കണ്ടത്
വര്ണങ്ങളുടെ
വെറും ലയനങ്ങള്.
കിടപ്പറയുടെ വിമൂഖതകളില്
മറന്നുവച്ച നിശ്വാസങ്ങള്.
ഒരു വിളിപ്പാടകലെ
കൊഴിഞ്ഞു വീണ മോഹങ്ങള്.
അനാഥമായ നിലവിളികള്ക്കൊടുവില്
തളര്ന്നു വീണ ശരീരങ്ങള്.
അസ്തമയ സൂര്യന്
രാത്രിയെ വിളിച്ചുണര്ത്തി.
നിലാവ് അറിയാത്ത ഭാവം നടിച്ച്
എങ്ങോ പോയൊളിച്ചു.
ഇനിയുള്ളത് ,
മിഴികളിറുക്കിയടച്ചു
നീണ്ടു പോകുന്ന ഇരുള് വഴികളിലേക്ക്
തിരിഞ്ഞുനോക്കാനാകാതെയുള്ള
വീഴ്ചകളാണ് ....
വീണുകൊണ്ടേയിരിക്കട്ടെ...
ReplyDeleteഒരിക്കലുമില്ല..
Deleteഈ ആത്മവിശ്വാസമാണ് വേണ്ടത്. വീഴ്ച ഉണ്ടായാൽപ്പോലും പതനം ആകരുത്. ആശംസകൾ...
Deleteമിഴികളിറുക്കിയടച്ചു
ReplyDeleteനീണ്ടു പോകുന്ന ഇരുള് വഴികളിലേക്ക്
തിരിഞ്ഞുനോക്കാനാകാതെയുള്ള
വീഴ്ചകളാണ്
:)
വീഴ്ചകളില് വീണുപോകാതെ ഇരിക്കട്ടെ..എല്ലാവരും..
Deleteആശംസകള്!
ReplyDeleteവീണാലും നിലംപരിശാകരുത് എഴുന്നേല്ക്കൂ
ReplyDeleteഅതെ..വീഴ്ചകളില് നിലം പരിശാകാതെ ഇരിക്കട്ടെ...നന്ദി
Deleteപുത്തനുയിർപ്പുകളുണ്ടാവട്ടെ...ആശംസകൾ...
ReplyDeleteവീണിതല്ലോ കിടക്കുന്നു ബ്ലോഗില് / കമന്റുമണിഞ്ഞയ്യോ ശിവ ശിവ!!
ReplyDeleteകമന്റ്ണിഞ്ഞതിനു നന്ദി കേട്ടോ..
Deleteവീഴ്ചകള് ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗം ....തളരാതെ മുന്നോട്ടു പോകൂ...
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteആശംസകള്
Deleteരാത്രി എന്നും എനിക്കൊരാശ്വസമാണ്
ReplyDeleteസ്വപങ്ങളൊക്കെ നിലവിളിച്ചു രാത്രിയോടോപ്പം
സ്വരം ചേര്ന്ന് പോകുവാനാവാതെ രാത്രിയും
ഈ മൗനത്തിനു നാവു നല്കി
വേദനയെ ക്ഷണിക്കുവാന് ഞാന് ഒരുക്കമല്ല
നീ അറിയാതെ പോയൊരു വഴിത്താരകളില്
സ്വൈരമായി വിഹാരിക്കട്ടെ കവിത അതിന് തലങ്ങളില്
മനസ്സിന്റെ വിമൂഖതയില്
ReplyDeleteഇടറി പൊകുന്ന ചിന്തകള്ക്കിടയില്
കൊഴിഞ്ഞു വീണ മോഹങ്ങളുടെ
നിമിഷങ്ങളെ വകഞ്ഞു മാറ്റി
സ്വയം തീര്ത്ത ലോകത്തേക്ക്
മിഴികളടച്ച് ഇരുട്ടാക്കി .. യാത്ര ..
പുലരുവാന് അധികം നിമിഷങ്ങളില്ലെങ്കിലും
മനസ്സ് ഇരുട്ടു മൂടി കിടക്കും ഉടനീളം ..
ഒരിറ്റ് സമാധാനം കൊതിക്കുന്നുണ്ടാവം ..
വായനക്ക് ഒരുപാടു നന്ദി ...
Deleteഅസ്തമയ സൂര്യന്
ReplyDeleteരാത്രിയെ വിളിച്ചുണര്ത്തി.
നിലാവ് അറിയാത്ത ഭാവം നടിച്ച്
എങ്ങോ പോയൊളിച്ചു.
രസകരമായ ഭാവന..
വീഴ്ചകള് പുത്തനുയിര്പ്പിനുള്ളതാവട്ടെ..
ഒരുപാടു നന്ദി ...
Deleteകൊള്ളാം... നല്ല രചന..
ReplyDeleteനന്നായിരിക്കുന്നു...
ReplyDeleteപിന്നെ, വിഷു ആശംസകള്..
ഈ കവിത തരക്കേടില്ല... വീണാലും വീണിടത്ത് നിന്ന് പിടഞ്ഞെഴുന്നേല്ക്കാന് കെല്പുള്ളവര് മര്ത്യര്... :) ആശംസകള് രഷ്മീ...
ReplyDeleteനന്ദി കേട്ടോ..
Deleteപുനര്ജന്മങ്ങള്
ReplyDeleteസ്നേഹിച്ചു തീരാത്തവര്ക്കുള്ളതാണ്
കടലില് ചേരാനാകാതെ
പുഴകളൊന്നും
വരണ്ട ഓര്മ്മയായ്
മാറിയിട്ടില്ല.
പുഴ മേഘമായും
മേഘം മഴയായും
മഴ പുഴയായും
ജനിച്ചുകൊണ്ടെയിരിക്കും .....
ഒരുപാടു നന്ദി
Deleteദൂരമറിയാത്ത ഈ യാത്ര ...
ReplyDeleteഎവിടെയാണാവോ ഇതിന്റെ അന്ത്യം
ദൂരമറിയാത്ത യാത്ര ...
Delete...ജനി-മൃതികളുടെ ഇടവേളയിൽ സംഭവിക്കുന്നതൊക്കെ തീരാശാപങ്ങളും ദുരവസ്ഥകളും...ഓളങ്ങൾപോലെ. ഇതൊന്നും കണ്ടില്ലെന്നുനടിച്ച് നിലാവ് ഒളിച്ചോടുന്നു..... ഒരുനുള്ള് സത്യം ഒതുങ്ങിയ വരികളിൽ....ഭാവുകങ്ങൾ....
ReplyDeleteഇവിടെ നേരത്തെ ഒന്ന് വന്നു പോയതാ
ReplyDeleteകണ്ണൂക്കാരന് പറഞ്ഞ പോലെ ഒന്ന്
കമന്റുമണി ഞ്ഞു എന്ന് കരുതി
പക്ഷെ ഇല്ല, അതായതിവിടെ
എന്റെ ബ്ലോഗില് ചേര്ന്ന വിവരം
ഇന്നാണ് ശ്രദ്ധിച്ചത്, നന്ദി. പക്ഷെ.
ഒരു കമന്റാണിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്
കണ്ടു പോയെനേം. വൈകിയതില് ക്ഷമ
കവിത കുറിക്കു കൊള്ളുന്നത് തന്നെ
വീണ്ടും എഴുതുക അറിയിക്കുക
നന്ദി
വീണ്ടും കാണാം
വളഞ്ഞവട്ടം ഏരിയല് ഫിലിപ്പ്
ഒരുപാടു നന്ദി
Deleteനന്നായിരിക്കുന്നു
ReplyDeletegood. my wishes
ReplyDeleteഎങ്ങോ പോയൊളിച്ച നിലാവ്... കവിത കൊള്ളാം... ആശംസകള്
ReplyDelete